op reis
India, maart 2004.
Na een intensieve scholing gaat de bus met Nederlandse huisartsen over de stoffige wegen van India verder naar een nieuwe bestemming in Rajasthan. Ik zit naast mijn collega-huisarts Maarten. We hebben een open gesprek over hoe we tegen het vak aankijken. En we vertellen elkaar hoe wij daarin staan.
Maarten is erg actief op bestuurlijk niveau. Ik vind hem daar verrassend relativerend in. Bestuurders neigen zo vaak tot absoluut gedrag. lees meer>>>
bagage
Ik ben op Nieuw-Guinea geboren, de laatste kolonie van Nederland in Azië. 
Mijn vader zat bij het Nederlandse strijdkrachten en hij was daar gelegerd. Mijn vader is een Indo, wat betekent dat hij Indonesisch (Javaans) en Europees (Zwitsers) bloed heeft. Mijn moeder is van Molukse herkomst.
Ik ben met de helm geboren, het geboortevlies zat bij de bevalling nog om mijn hoofd. In een oosterse cultuur als de Indonesische houdt dat in dat ik dan waarschijnlijk een paranormale begaafdheid zou hebben. lees meer>
reisgenoten
Vanaf mijn eerste week in Amsterdam kwam ik in een groep mensen, die een grote invloed hebben gehad op mijn verdere loopbaan. Mijn medestudenten en vrienden waren veelal actief en kritisch ten aanzien van gangbare patronen. Lees meer >>>
uitstapjes
Vanuit de idee dat er bij gezondheidsproblemen meer aandacht moest komen voor de sociale context van klachten, heb ik bewust gekozen om te werken in een wijkgericht gezondheidscentrum in de Akkers in Spijkenisse.
Het werd een bijzondere ervaring waarin ik een hecht team van betrokken collega’s op een ludieke wijze nieuwe ideeen over gezondheidszorg kon vorm geven. Naast de reguliere contacten tijdens het spreekuur waren de medewerkers actief in buurtgerichte activiteiten. Deze hebben waardevolle initiatieven opgeleverd. Niet zozeer dat hierdoor de beoogde vermindering van vervreemding en consumptie tot stand kwam. Het heeft mij meer gescherpt in mijn bewustzijn, dat echte verandering niet zozeer van buitenaf gaat door in structuren te faciliteren, maar door een innerlijke kern aan te spreken. vervolg >>
Het einde in zicht?
Kwaliteit van sterven en kwaliteit van leven hebben met elkaar te maken
Wij hebben de neiging om de dood te ontkennen. De dood komt pas aan het eind van het leven. Voor veel mensen lijkt de dood het eind van het leven.
Wij zijn ons vaak pas bewust van de dood op het moment dat we met de dood geconfronteerd worden, bij onszelf of bij mensen dichtbij.
In onze samenleving is gezondheid gekoppeld aan een klachtenvrij en eeuwig leven. Dit is een illusie.
Die illusie creëert afhankelijkheid en ondermijnt onze veerkracht om een weg in deze onvolmaakte wereld te vinden.
De dilemma’s rond het beeld van gezondheid en sterfelijkheid heb ik in een college aan studenten aan de HBO Theologie Zwolle mogen duiden.
Het onderwerp Keuzes en afwegingen in het kader van dood
en levensbeëindiging kunt u in het bestand College dilemma’s rond eindigheid.